Κότορ

(Kotor). Κωμόπολη (περ. 8.000 κάτ. το 2003) του Μαυροβουνίου, πάνω στον ομώνυμο κόλπο και σε ένα εξαίρετο φυσικό λιμάνι. Παλαιότερα η Κ. ήταν γνωστή με την ιταλική ονομασία Κάταρο. Αποτελείται από μία γραφικότατη αρχαία περιοχή τριγυρισμένη από τείχος (όπου δεσπόζει το επιβλητικό φρούριο του Αγίου Ιωάννη) και από μία μοντέρνα ζώνη, με μικρά εργοστάσια επιπλοποιίας και σαπωνοποιίας. Η εξαιρετικά γραφική θέση της προσελκύει μεγάλο αριθμό τουριστών. Στα σπουδαιότερα μνημεία της πόλης συγκαταλέγεται ο καθεδρικός ναός του Αγίου Τρύφωνα, έργο ρομανικού ρυθμού του 12ου αι., που ανακαινίστηκε μετά τη μερική καταστροφή του τον 17o αι.· η εκκλησία του Αγίου Λουκά, χτισμένη στα τέλη του 12ου αι.· ο Πύργος του Ρολογιού (17ος αι.) και ορισμένα μέγαρα του 16ου και του 17ου αι. Το 1979 έλαβε τον χαρακτηρισμό του μνημείου παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς, λόγω ενός σεισμού που προκάλεσε ζημιές σε πολλά από τα μνημεία της πόλης. Ο ομώνυμος κόλπος της Αδριατικής θάλασσας, εκτός από τη στρατηγική σημασία του, αποτελεί και μία από τις γραφικότερες τοποθεσίες της Βαλκανικής. Διαθέτει πολεμικό ναύσταθμο και ναυπηγείο, ενώ χαρακτηρίζεται για την πλούσια αλιεία του. Ιστορία. Η περιοχή αποικίστηκε πρώτα από Έλληνες τον 3ο αι. π.Χ. Η πόλη χτίστηκε τον 7ο αι. από τους Βυζαντινούς και καταστράφηκε εν μέρει από τους Σαρακηνούς το 840. Αποτέλεσε ανθηρό εμπορικό και ναυτικό κέντρο από τον 10o έως τον 12o αι. και βρισκόταν υπό την κυριαρχία του βασιλιά της Σερβίας, Νεμάνια, μέχρι το 1366. Μετά από συνεχείς αγώνες με τις γειτονικές πόλεις παραχωρήθηκε στους Βενετούς (1240) και συμμετείχε στους πολέμους εναντίον των Τούρκων. Από το 1797 έως το 1806 βρισκόταν υπό τον έλεγχο των Αυστριακών, πέρασε σε γαλλική κυριαρχία μέχρι το 1814, οπότε επανήλθε στην Αυστρία και αποτέλεσε σημαντική ναυτική βάση. Μετά τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο πέρασε στη Γιουγκοσλαβία, αφού μεσολάβησε ένα διάστημα ιταλικής κατοχής κατά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Άποψη των πετρελαϊκών εγκαταστάσεων στην πόλη Κοτόρ του Μαυροβουνίου (φωτ. ΑΠΕ).